Σκέψη...

Τι κάνει λοιπόν την σκέψη μας να μεταλάσσεται τόσο γρήγορα και εύκολα?Γιατί ένας πονοκέφαλος και ένας πόνος στο στομάχι γίνεται κάτι όμορφο και ξαφνικά εκεί που δεν το περιμένεις όλα αλλάζουν ξανά?Μια συνεχής αέναη αλλαγή χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο απλά κάποιοι στην προκαλούν.Βασικά δεν στην προκαλούν αυτοί,εσύ την προκαλείς στον εαυτό σου γιατί αντιδράς έντονα στα πάντα και αυτό στο τέλος έρχεται να σε κάνει ακόμα χειρότερα.Μέσα σε έναν υλιστικό κόσμο που μετρημένοι μέχρι τωρα σε καταλαβαίνουν.Και αυτοί που λέν πως σαγαπάνε βλεπεις εύκολα ξεχνάνε και φοβούνται να σταθούν μπροστά στον χρόνο...Αλλά όχι δεν θα αφήσεις την κατάσταση να σε πάρει από κάτω,να κάνεις ότι γουστάρεις,να δίνεις γιατί θες να δώσεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα απλα γιατί ρε γαμώτο έτσι είσαι!Και όσο και αν τα λόγια σε πληγώνουν,να συνεχίσεις,μέχρι να καταλάβεις ότι απλά δεν θέλεις άλλο πια...ότι δεν αντέχεις άλλο πια και τότε παραιτήσου!Τότε σήκω και φύγε!Μέχρι να βρεις μία νέα Ιθάκη γιατί αυτή μέχρι τώρα δεν ήταν η πραγματική...