Κανονικότητα

Το τελευταίο διάστημα βρίσκομαι προς αναζήτηση καλοκαιρινής εργασίας.Κύριο αίτιο η δεινή οικονομική κατάσταση αλλά και ο προσωπικός εγωισμός.Με λύπη μου όμως ανακαλύπτω μία συγκεκριμένη άποψη και μία νοοτροπία όσον αφορά τους ανθρώπους του περιβάλλοντος μου με τους οποίους έχω συζητήσει.
Οι περισσότεροι θεωρούν δεδομένη την ανασφάλιστη εργασία ή την ασφάλιση τετραώρου ενώ στην πραγματικότητα αναφερόμαστε σε 9-10 η και πάνω από 10 κακοπληρωμένες μάλιστα ώρες εργασίας.Δεδομένη μάλιστα θεωρείται και η αμοιβή με μεροκάματο.

Στόχος μου δεν είναι να προτείνω άμεσες λύσεις για το παρόν πρόβλημα καθώς ούτε οικονομολόγος,ούτε κομματόσκυλο ούτε εν ενεργεία εργαζόμενος είμαι αλλά προσπαθώ να αντιληφθώ και να ανακαλύψω την πηγή αυτής της απάθειας.
Η πρώτη απάντηση αφορά την επιτακτική ανάγκη των ενηλίκων ιδιαίτερα των οικογενειαρχών για εξασφάλιση των βιοτικών αναγκών,κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί εργασιακά δικαιώματα και αρχές όταν τόν κυνηγούν έξοδα και ακόμα περισσότερο όταν αναφερόμαστε στην εξασφάλιση αγαθών πρώτης ανάγκης.

Δεύτερο σε σειρά έρχεται κατά την γνώμη μου το θέμα της ανατροφής και της Παιδείας,οι περισσότεροι από αυτούς που διαμορφώνουν το πολιτικό σκηνικό σήμερα ανατράφηκαν από γονείς οι οποίοι αντιμετώπισαν πείνα,πολέμους και καταστροφές.Ως επακόλουθο είναι τα παιδιά αυτά να μεγαλώσουν από γονείς διακατεχόμενους από κατοχικά σύνδρομα,με καθαρό κίνητρο μόνο τη διατροφή τους και την ένδυση τους αποκλείοντας έτσι την πνευματική ανάπτυξη αλλά και τον προβληματισμό απέναντι σε οικονομικοκοινωνικά ζητήματα.Πρέπει επίσης να προστεθεί και το γεγονός πως η εποχή αυτή περιλαμβάνει μια κατακερματισμένη αριστερά,μετά από τον εμφύλιο την απαγόρευση του ΚΚΕ αλλά και την Χούντα με αποτέλεσμα ο ιδεολογικός αυτός προσανατολισμός να μην επεξεργαστεί από τους νέους.Θα απαντήσει εύλογα κάποιος "Υπάρχει σήμερα Αριστερά;".Αυτό είναι ένα άλλο θέμα βέβαια.

Τρίτο και τελευταίο επιχείρημα μου,καθώς μέχρι εκεί μπορεί να φτάσει ο στοχασμός μου, είναι η διάδοση της τηλεόρασης.Είναι πασιφανές το γεγονός πως το μέσο αυτό καθιστά τους ανθρώπους αδρανείς,έρμαια της τύχης τους και μπορεί να ειπωθεί πως τους χαλιναγωγεί.Μέσω των διαφημίσεων,της προβολής χαμηλού επιπέδου προγραμμάτων,των συνεχών διαφημίσεων η τηλεόραση καταφέρνει εκτός από το να εξευτελίζει την ανθρωπινότητα μας,να προβάλει ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής αναφορικά με ότι εμπεριέχεται στην καθημερινότητα μας.Τα ρούχα,τα αυτοκίνητα,ο καφές,το σαμπουάν,η τράπεζα κα εισβάλλουν στην ζωή μας χωρίς να τους το προτρέπουμε εθελημένα.Η τηλεόραση σου δείχνει πλέον πως να ζήσεις,να κανεις sex και τι σου χρείαζεται,με λίγα λόγια δημιουργεί ψευδής ανάγκες.Έτσι σε διασύνδεση με το θέμα κάνει τους ανθρώπους να μην έχουν όρεξη για αλλαγή,προτιμούν να δώσουν τα πάντα,να δώσουν 8 και 10 ώρες εργασίας,ψυχικής κατακρέμνισης ώστε να αποκτήσουν το αυτοκίνητο ή τα ρούχα που προβάλλονται.Δεν απαιτούν ούτε αγωνίζονται για κάτι διαφορετικό παρά μόνο όταν αφορά τις πλαστές τους ανάγκες.
Αποτέλεσμα είναι η σημερινή κατάσταση της νωχελικότητας,της αδράνειας η οποία οδηγεί τα αφεντικά και τους καπιταλιστές σε εμπορεία και εξαθλίωση κάθε τι ανθρώπινου καθιστώντας έτσι την αγορά αλλά και την ίδια την εργασία βασανιστική.Υπάρχει μία συνεχής ανακύκλωση.Εργάζεσαι χωρίς καμία αξιοπρέπεια για κάποιον όμοιο με αυτόν που σου δημιουργεί πλαστές ανάγκες,αναπαράγεις αυτόν που σε εκμεταλλεύεται για να μπορείς να καλύψεις ανάγκες οι οποίες προσφέρουν κεφάλαιο στον έταιρο αναπαραγωγό του συστήματος.

Μετά από αυτή την πορεία μπορεί κανείς να αντιληφθεί την ανάγκη για αλλαγή,για αντίσταση στην εκμετάλλευση πριν φτάσει ο κόμπος στο κτένι και οδηγηθούμε σε χειρότερες καταστάσεις στα επόμενα χρόνια.Ίσως η γενιά των σημερινών εφήβων δεν είναι και το γονιμότερο έδαφος αλλά ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα!Η μετατροπή της γενιάς των απαθών μπορεί να επιτευχθεί πριν ακόμα αυτοί βγουν στο κυνήγι της επιβίωσης,στο άγχος και το φαύλο πολιτικού σύστημα.





Μικρό αγόρι, πάλι τρέχεις μόνο
πιο γρήγορα απ' το μυαλό, πιο γρήγορα απ' το νόμο
σ' ένα κόσμο που στροβιλίζεται αδιάκοπα
σε μια κούρσα από κουρασμένα άλογα
είναι τόσο εύκολο κάποιος να σκοτώσει
όλα αυτά που πιστεύεις, όλα αυτά που έχεις νιώσει
κανένας στα σχολεία δε σου έμαθε τίποτα
κι απ' τα τελευταία θρανία χάζευες τα σύννεφα
απ' το σημείο αυτό με οδηγείς σε μια παραλία
κι ανοίγει η σκέψη μου σαν αεροφωτογραφία
είναι αυτή η σιωπή που πάντα μισούσε τις λέξεις
η εμπειρία τού να πέφτεις σ' ένα κώμα χωρίς σκέψεις
από ένα τηλεσκόπιο φέρνεις κοντά ένα πλανήτη
και βλέπεις μια έρημο όπου κανείς δεν έχει σπίτι
πες μου Μ. Δέλτα, τι είναι αυτό που τους αξίζει
δύναμη, Βήτα, Δέλτα, Πι
το τελευταίο χτύπημα, το τελευταίο χτύπημα
το τελευταίο χτύπημα, το οριστικό χτύπημα

Μάνα!

Μικρό αγόρι, πάλι τρέχω μόνος
πιο γρήγορα απ' το μυαλό, πιο γρήγορα απ' το νόμο
ενώ μέσα στο κρύο άλλος ένας περιμένει
την αγάπη, τον οίκτο, ένα ξένο παντελόνι
όλοι είμαστε από σάρκα και αίμα
μα υποκρινόμαστε αγαπώντας περισσότερο το ψέμα
κι αυτή η φωτιά που μέσα μας ανάβει
μας σβήνει στη σιωπή και στο χώμα μάς θάβει
είναι ένας τρόπος να μεγαλώνουν οι πόλεις
οι ταξικές διαφορές, ο ρατσισμός και οι φόροι
χωρίς να το ξέρουμε είμαστε δεμένοι
σ' ένα σύστημα που κανείς δεν καταλαβαίνει
μα δε θα 'μαι για πάντα κοινωνικό μηδέν
εκεί με κατέταξες, πιο κάτω με πέταξες
όμως αυτός είναι ο καιρός μου, τώρα ξέρω τι θέλω
ένα μαύρο τριαντάφυλλο και τη δύναμη για να παλεύω

Μάνα!

Μικρό αγόρι, πάλι τρέχεις μόνο
πιο γρήγορα απ' το μυαλό, πιο γρήγορα απ' το νόμο
απ' την καρδιά μου τώρα φεύγουν τα λόγια
κι αντλώ δύναμη απ' τα γρήγορά μου πόδια
είναι το φως που κοιτάς όταν η ζωή περνάει
Στέρεο Νόβα είναι η νέα τάξη που χτυπάει
τώρα που η ιστορία καίει σαν πυρωμένο σίδερο
κοιτάζω πέρα το μεγάλο μαύρο σύννεφο
απ' το σημείο αυτό με οδηγείς σε μια παραλία
κι ανοίγει η σκέψη μου σαν αεροφωτογραφία
είναι αυτή η σιωπή που πάντα μισούσε τις λέξεις
η εμπειρία τού να πέφτεις σ' ένα κώμα χωρίς σκέψεις
από ένα τηλεσκόπιο φέρνεις κοντά ένα πλανήτη
και βλέπεις μια έρημο όπου κανείς δεν έχει σπίτι
πες μου Μ. Δέλτα, τι είναι αυτό που τους αξίζει
δύναμη, Βήτα, Δέλτα, Πι
το τελευταίο χτύπημα, το τελευταίο χτύπημα
το τελευταίο χτύπημα, το οριστικό χτύπημα